ارتباط با خدا یا جوانی کردن؟!
نوجوان
وجوان به عنوان عضوی از اعضای خانواده به شمار می آید . در صورت سلامت روح
و جسمش ، خانواده در آرامش بسر می برد ، ولی اگر نوجوان در ورطه فساد و
بزهکاری گرفتار شود ، خواه ناخواه خانواده آسیب می بیند . همانطور که حفظ
سلامت اعضای بدن برای هر انسانی ضروری است ، هدایت و ارشاد نوجوان نیز
برای پدر و مادر امری اجتناب ناپذیر است . نوجوان دارای نیازهای جسمی ،
روحی ، فکری و مذهبی است . لذا او به طور مستقیم و یا غیر مستقیم از پدر و
مادر خود می خواهد که ابعاد گوناگون نیازهایش را پاسخگو باشند . درهمین
رابطه ، تربیت دینی نوجوانان یکی از امور ضروری در هر خانواده است . در
اینجا لازم است که نکات خاصی را که مربوط به تربیت دینی نوجوانان است ،
بازگو کنیم .
همانطور که می دانید رشد افکار مذهبی و علاقه به
فضیلتهای اخلاقی می تواند در سنین نوجوانی به اوج خود برسد . بعضی از
نوجوانان در این دوران ، تمایل دارند که نه تنها رفتار خودشان که اعمال
دیگران نیز براساس خیر و مصلحت و درستی باشد . این افکار باعث می شود که
از بی قیدی برحذر باشند و خود را از فساد دور کنند . گرچه در سن نوجوانی
زمینه صفا و پاکی و خلوص درونی بیشتر است ، اما شک های مذهبی نیز در همین
سنین آغاز می شود .
باید احساس کنند که امور مذهبی در زندگی کاربرد مثبت دارد و می توانند
نیازهای روانی خود را نیز با استعانت از آموزه های دینی برطرف نمایند .
نوجوانان
وجوانان گاهی در اعتقادات خود و والدین شک می کنند . نوجوان می خواهد
مطمئن شود که آیا آنچه را که تا به حال به دست آورده ، درست بوده یا خیر؟
او می خواهد با دلایل عقلی و منطقی همه اعتقاداتش را رد و یا قبول کند و
تفسیری نو از جهان هستی داشته باشد . البته گاهی از اینکه شک هایش را با
دیگران مطرح کند ، نگران است . مشکل از همین جا بوجود می آید که
نوجوان و جوان در شک های خود باقی بماند و این تردیدها در نهاد او تثبیت
شود . خطر دیگر این است که او برای برطرف کردن شک های خود در امور دینی ،
به افراد ناصالح و بی اطلاع رجوع کند .
حال وظیفه مربیان
و والدین در این خصوص چیست ؟ والدین و مربیان نقش بسیار مهمی در جهت دهی
نوجوانان و جوانان در پیروی از اصول مذهبی و اخلاقیات پسندیده دارند .
روابط آموزشی و مذهبی والدین و مربیان با نوجوانان ، می بایست براساس
دوستی و محبت و استدلال شکل گیرد .
آن
هاباید با شیوه درست اندیشیدن آشنا شوند و اعتقاد به مبانی دینی و جهان
بینی توحیدی را باید براساس برهان عقلی به آنها ارائه کرد . دراین رابطه
می توان کتب مناسبی را که جوابگوی سؤالات و شبهات نوجوانان و جوانان است ،
به آنها معرفی کرد . البته شیوه طرح مسایل مذهبی با نوجوانان ، بسیار
اهمیت دارد . موضوعات دینی باید به گونه ای بیان شود که آنها بتوانند
آموزه های دینی را با زندگی روزمره خود تطبیق دهند . آنها باید احساس کنند
که امور مذهبی در زندگی کاربرد مثبت دارد و می توانند نیازهای روانی خود
را نیز با استعانت از آموزه های دینی برطرف نمایند . اگر تفهیم مسایل دینی
، با تجربه و عمل توأم شود ، در ضمیر نوجوان ، نقش می بندد . با ارشاد
والدین و مربیان می توان نوجوانان را به این حقیقت رساند که دین با عقل و
علم هماهنگ و سازگار است . در این صورت نوجوان پی می برد در دنیای امروز
که علم و تکنولوژی با شتاب فزاینده به پیش می رود ، دین و مذهب ، مانعی
برای تکامل و ترقی بشر نیست و حتی آموزه های دینی ، انسان را به پیشرفتهای
علمی ترغیب می کنند .
و جوانان باید با شیوه درست اندیشیدن آشنا شوند و اعتقاد به مبانی دینی و
جهان بینی توحیدی را باید براساس برهان عقلی به آنها ارائه کرد .
والدین
و مربیان موظفند در مواقع دعا ، دلیل علمی و روانی این نوع درخواست را
ذکر کنند و اثرات نیایش را در زندگی و اعمال انسان توضیح دهند . برای
نوجوان باید تفهیم شود که دعا عامل سکون و بی تحرکی نیست ، بلکه عامل حرکت
است و به او امید و انگیزه می بخشد . هر انسانی نیازمند به یک تکیه گاه
زوال ناپذیر و نیرومند است ، تکیه گاهی که در همه لحظات بتواند به آن پناه
ببرد و از او کمک بخواهد . اعتماد نوجوان به مبداء هستی ، در وجودش تحولی
ریشه ای و پایدار ایجاد می کند . و از تزلزل و تردید باز می دارد . به این
شکل ، زندگی برای او ، معنای عمیق و با ارزشی می یابد و موجب اعتماد به
نفس در او می شود .
سایت صدای جمهوری اسلامی
تنظیم برای تبیان: کهتری
مقالات مرتبط
نوشته شده توسط محمد نوروزی در جمعه 88/5/16 و ساعت 7:5 عصر | نظرات دیگران()
